Κάποτε, ένας Αγιοπαυλίτης Μοναχός είχε πάει στον Άγιο Γεράσιμο στην Κεφαλληνία.
Την ώρα της Θείας Λειτουργίας έμεινε μέσα στο Ιερό και έκανε κομποσκοίνι – έλεγε νοερώς την ευχή Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον ημάς – ενώ έξω έψαλλαν.
Είχαν φέρει δε στην Εκκλησία και έναν δαιμονισμένο, για να θεραπευθεί από τον Άγιο Γεράσιμο. Ενώ λοιπόν έλεγε την ευχή ο Μοναχός μέσα από το Ιερό, το δαιμόνιο έξω καιγόταν και φώναζε:
– Μη τραβάς αυτό το σχοινί, ρε καλόγηρε, γιατί με καίει.
Το άκουσε αυτό και ο Ιερεύς και λέει στον Μοναχό:
– Κάνε , αδελφέ μου, κομποσκοίνι, όσο μπορείς , για να ελευθερωθεί το πλάσμα του Θεού από τον δαίμονα.
Τότε ο δαίμονας οργισμένος φώναζε:
– Ρε παλιόπαπα, τι του λες να τραβάει το σχοινί; Με καίει!
Τότε ο Μοναχός με περισσότερο πόνο έκανε κομποσκοίνι, και ο βασανισμένος άνθρωπος απαλλάχθηκε από το δαιμόνιο.
Έλεγε ο Γερο- Ζαχαρίας ότι στην «Μεταμόρφωση» της Νέας Σκήτης έλεγαν οι πατέρες την ευχή εκφώνως.
Κάποτε, είχαν μαζευτεί οι δαίμονες οργισμένοι, και ένας από τους έξω απ’ εδώ φώναξε:
– Λένε εκφώνως την ευχή ∙ δεν έχει δύναμη η προσευχή!
Τότε ένας από τους μεγαλύτερους δαίμονες είπε:
– Είτε εκφώνως είτε νοερώς λένε την ευχή , έχει δύναμη, μια που δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.
Η ευχή με κόπο
Έλεγε ο Γερο- Αρσένιος , ο Σπηλαιώτης .
– Όταν κάνω κομποσχοίνι όρθιος, αισθάνομαι έντονη ευωδία Θεϊκή. Ενώ, όταν λέω την ευχή καθιστός , ελάχιστη ευωδία αισθάνομαι.
Παρόλο που ήταν τότε ενενήντα πέντε χρονών ο Γέροντας, αγωνιζόταν συνέχεια φιλότιμα και συνέχεια πλουτιζόταν πνευματικά, κι ας είχε πολλά αποταμιευμένα πνευματικά κεφάλαια!
Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ Αγιορείται Πατέρες και αγιορείτικα» ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΟΥ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου