στην γνώμην των τυράννων, να μην ελθώ ποτέ.
Μήτε να τους δουλεύσω, μήτε να πλανηθώ,
εις τα ταξίματά τους, για να παραδοθώ.
Εν όσο ζω στον κόσμον, ο μόνος μου σκοπός,
για να τους αφανίσω, θε να `ναι σταθερός.
Πιστός εις την πατρίδα, συντρίβω τον ζυγόν,
αχώριστος για να `μαι, υπό τον στρατηγόν.
Κι αν παραβώ τον όρκον, ν’ αστράψ’ ο ουρανός,
και να με κατακόψει, να γένω σαν καπνός.
Σ’ ανατολή και δύση, και νότον και βοριά,
για την πατρίδα όλοι, να `χωμεν μια καρδιά.
Στην πίστην του καθ’ ένας, ελεύθερος να ζει,
στην δόξαν του πολέμου, να τρέξωμεν μαζί.
Νησιώτες , Ρουμελιώτες ,Θράκες και Θεσσαλοί
Μωριάς και Μακεδόνες με μια κοινήν ορμή
Για την ελευθερίαν, να ζώσωμεν σπαθί,
πως πήραμε φυσέκια, παντού να ξακουσθεί.
Και Κρήτες και Μανιάτες, λιοντάρια ξακουστά
ως πότε στες σπηλιές σας, κοιμάστε σφαλιστά;
Ανδρείοι Ηπειρώτες, ορμήσετε για μια,
το αίμα των τυράννων, ρουφήξτε σαν θεριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου