Του Αββά Ισαάκ του Σύρου
Όταν θελήσεις να κάνεις αρχή καλού έργου, πρώτα να ετοιμάσεις τον εαυτό σου για την αντιμετώπιση των πειρασμών, που πρόκειται να έρθουν εναντίον σου.
Γιατί ο εχθρός, όταν δει κάποιον ν' αρχίζει με θερμή πίστη μια θεάρεστη ζωή...
συνηθίζει να του επιτίθεται με διάφορους και φοβερούς πειρασμούς, ώστε να δειλιάσει απ' αυτούς ο άνθρωπος και να εγκαταλείψει την καλή του πρόθεση.
Και παραχωρεί ο Θεός να πέσεις σε πειρασμό για να χτυπήσεις επίμονα τη θύρα (του ελέους) Του και για να ριζώσει μέσα στο νου σου, από το φόβο των θλίψεων, η μνήμη Εκείνου, και για να Τον πλησιάσεις με τις προσευχές, ώστε ν' αγιασθεί έτσι η καρδιά σου από την ακατάπαυστη ενθύμησή Του.
Και όταν Τον επικαλείσαι, θα σε ακούσει.
Και θα μάθεις έτσι, ότι ο Θεός είναι αυτός που σε λυτρώνει.
Και τότε θα νιώσεις την παρουσία Εκείνου που σ' έπλασε και σε δυναμώνει και σε προστατεύει.
Γιατί η σκέπη και η πρόνοια του Θεού αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους.
Δεν γίνεται όμως ορατή παρά μόνο σ' εκείνους που καθάρισαν τον εαυτό τους από την αμαρτία και είναι συνεχώς προσηλωμένοι στο Θεό.
Εξαιρετικά μάλιστα φανερώνεται σ' αυτούς η βοήθεια και η πρόνοια του Θεού, όταν μπουν σε μεγάλη δοκιμασία για χάρη της αλήθειας, γιατί τότε την αισθάνονται πολύ καθαρά με την αίσθηση του νου.
Μερικοί, που είδαν αυτή (τη βοήθεια) και με τα σωματικά τους μάτια, ανάλογα με τις δοκιμασίες, και διαπίστωσαν έτσι τη συμπαράσταση του Θεού, υποκινήθηκαν απ' αυτή σε γενναίες πράξεις, όπως μαθαίνουμε για τον Ιακώβ και τον Ιησού του Ναυή και τους Τρεις Παίδες και τον απόστολο Πέτρο και τους άλλους αγίους, που άθλησαν για το Χριστό.
Σ' αυτούς (η Θεία βοήθεια) ήταν ολοφάνερη, έχοντας ανθρώπινη μορφή, δίνοντάς τους θάρρος και προετοιμάζοντάς τους για τον αγώνα της ευσέβειας.
Αλλά και στους πατέρες, που έζησαν στην έρημο και έδιωξαν από κει τους δαίμονες και έγιναν κατοικητήρια αγγέλων, και σ' αυτούς παρουσιάζονταν συνεχώς οι άγιοι άγγελοι και με κάθε τρόπο τους βοηθούσαν και τους συμπαραστέκονταν σε όλα και τους στήριζαν και τους λύτρωναν από τους πειρασμούς, που οι άγριοι δαίμονες τους προξενούσαν.
Αλλά και μέχρι σήμερα δεν απομακρύνεται η βοήθεια του Θεού από τους ανθρώπους που ολοκληρωτικά αφιερώθηκαν στα έργα που Εκείνος ευαρεστείται, αλλά βρίσκεται κοντά σε όλους όσοι Τον επικαλούνται.
ΠΗΓΗ,Παραινέσεις των Αγίων Πατέρων, Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”, Θεσσαλονίκη.
Πηγή2
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα
βράδυ των Χριστουγέννων ο άγιος
Ιερώνυμος προσευχόταν
γονατιστός στο
σπήλαιο της Βηθλεέμ. Έστρεφε τον
νου του στους μάγους, που
αξιώθηκαν να
δουν το Σωτήρα βρέφος, να τον
προσκυνήσουν και να του
προσφέρουν τ
α πολύτιμα δώρα τους: χρυσό,
λιβάνι και σμύρνα. Και ενώ αυτά είχε στο νου
του, άκουσε τη φωνή του Χριστού,
που του έλεγε: - Ιερώνυμε, εσύ τι δώρο θα
μου κάνεις σήμερα;
- Ω! θείο Βρέφος, απάντησε ο
άγιος. Ό, τι είχα τα άφησα όλα για
Σένα.
Σπίτια, αξιώματα, πλούτη. Τώρα
είμαι φτωχός και ταπεινός
καλόγηρος για
Σένα. Δεν έχω πια τίποτα, που δεν
σου το έχω προσφέρει.
- Έχεις κάτι Ιερώνυμε! Και αυτό
το θέλω!
- Τι είναι αυτό , θείον Βρέφος;
- Οι αμαρτίες σου, Ιερώνυμε!
- Οι αμαρτίες μου; Και τι τις
θέλεις Κύριε;
- Θέλω να σου τις συγχωρήσω,
Ιερώνυμε. Μην αργείς να μου τις
προσφέρεις.
Ο άγιος Ιερώνυμος άρχισε να
κλαίει από συγκίνηση. Κατάλαβε
ακόμη πιο
βαθειά, ότι ο Χριστός δεν ήρθε να
μας κρίνει, αλλά να μας σώσει από
το
χειρότερο κακό που υπάρχει στον
κόσμο: από την αμαρτία. Έτρεξε
στον
πνευματικό και εξομολογήθηκε
όλες τις αμαρτίες
του. Εσύ τι
δώρο θα κάνεις φέτος για τον
Χριστό
μας;