Η λαογραφική μας παράδοση βάζει τους καλικάντζαρους να πριονίζουν όλο το χρόνο το δέντρο της ζωής(την κολώνα που κρατάει την γη στην θέση της). Και κει στο παρ’ ολίγο να κοπεί, φτάνει η 26η Δεκεμβρίου και βγαίνουν να γιορτάσουν την επιτυχία τους και να ανακατώσουν την ζωή των ανθρώπων.
Αυτά μέχρι τις 6 Ιανουαρίου, των Φώτων. Τρομάζουν με τον αγιασμό των υδάτων και φεύγουν λέγοντας «Φεύγετε να φεύγουμε κι έφτασε ο τουρλόπαπας με την αγιαστούρα του και με τη βρεχτούρα του…»
Μακάρι να έφευγαν έτσι τα καλικαντζαράκια που γέμισαν την ζωή μας και μας την ανακάτωσαν και μας την έκαναν μπάχαλο.
Εδώ το δέντρο της ζωής μας πριονίστηκε για πολλά χρόνια, και τώρα που κοντεύει να φύγει ο χρόνος και βρίσκεται σε μια πέτσα, τα καλικαντζαράκια κάνουν ομαδική επίθεση .
Οι καλικάντζαροι έχουν πολλά ονόματα. Όπως:
-Καλικαντζαρία (αρχαϊστί κυβέρνηση. Όπως λέμε Καγκελαρία αλλά χωρίς κάγκελα.)
Αρχικαλικάντζαρος: (αρχαϊστί πρωθυπουργός). Μπορεί να είναι δοτός ή ανένδοτος ή άδοτος ή καρφωτός)
-Αρχικαλικαντζαρπάχτρα: Είναι ο επί κεφαλής της Αρπάχτρας(αρχαϊστή εφορία). Διαθέτει ευστροφία , ευφράδεια και κουτοπονηρίστικο βλέμμα. Προσόν αλλά όχι απαραίτητο η ευτράφεια.
-Αρχικαλικαντζαροκόμματος(πρώην Αρχικαλικάντζαρος): Πρόεδρος του κόμματος αρνούμενος την παραίτηση για να μην τον ρίξουν πριν της ώρας στα σκατά. Είναι ο ειδικός μόνο στα αποκαλυπτήρια. Αποκάλυψε πως πίσω από τα λεφτά υπήρχαν σκατά!
-Τηλεκάντζαρος:= Ο καλικάντζαρος που διείσδυσε στην TV και εκτοξεύει τηλεκαλικαντζαρίες του τύπου «Ο Αρχικαλικάντζαρος) έδωσε εντολή να ονοματισθούν οι υπαγορευτές και οι απαγορευτές. Και γέλασε όλη η καλικαντζαροσυντροφιά. Τόσο, που ένας Υπερκαλικάντζαρος να λέει, αυτά γίνονται μόνο στην Σκανδιναβία με τους Καλικαντζαροβόρειους σκουλαρίκιδες. Όχι εδώ με τους Καλικαντζαρομάλακες.
-Καλικαντζέφορος: Τα τσιράκια της Αρχικαλικαντζαρπάχτρας.
-Καλικαντζαρονούδος: Η μία κολώνα της Καλικαντζαρίας(πρώην συμμαθητής)
-Καρακαλικαντζαρούμπας: Καλικάντζαρος της ρούμπας και της κωλοτούμπας, η τρίτη κολώνα της καλικαντζαρίας.
Το θέμα δεν είναι τα ονόματα. Το θέμα είναι το ευχέλαιο. Ρίξτε ένα ευχέλαιο (από Αρχιμανδρίτη και κάτω εκτός φυλακής) και ευχηθείτε αυτά που ακούτε από τα τηλεκαλικαντζαροκάναλα να είναι καλικαντζαροβλακοψευτιές. Γιατί αν είναι αλήθεια, τότε …
Θα αυτοκτονήσω (η έσχατη των λύσεων)
Θα επισκεφτώ τον ψυχίατρο (ακριβή λύση)
Θα τα πληρώσω (πάντα είχα κλίση στα αστεία)
Θα επαναστατήσω (δεν το βλέπω, ψεκάζομαι με βλακόσκονη)
Θα πρωτοστατήσω (κι αν ο Τσάβες έχει δίκαιο;)
Θα βρίσω, θα φωνάξω, θα αγανακτήσω, θα φρίξω, θα ανασκολοπίσω, ΘΑ ΤΑ ΔΕΧΤΩ
Πάντα τα δεχόμουνα, από μικρό παιδί. Έτσι έμαθα να ζω με ένα σωρό παροιμίες και ρητά. Κι αυτό το ξέρουν αυτοί που μας κουμαντάρουν είτε θέλουμε είτε δεν θέλουμε. Και τρέμω, και φοβάμαι. Γιατί βλέπω να αγιάζουν τα νερά των Φώτων και οι καλικάντζαροι να μην φεύγουν. Και φοβάμαι, μην αντί γι αυτούς να φύγουμε εμείς.
Βλέπεις την πατήσαμε. Φέτος τα καλικαντζαρά είχαν ηλεκτρικό πριόνι. Δώρο, ρεγάλο της Siemens για την συνεργασία. Καλά να πάθουμε.
Και εις έτη πολλά. Καλή χρονιά χωρίς καλικαντζαρά!
αἰέν ἀριστεύειν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου