Ένα μάλλον πρωτοφανές στοιχείο χαρακτηρίζει την πανεπιστημιακή μας εκπαίδευση σήμερα: η πλήρης σιωπή για το 1821 και η κατάργηση από όλα σχεδόν τα τμήματα Ιστορίας της διδασκαλίας αυτού του μαθήματος, που μέχρι πριν από κάποια χρόνια ήταν φυσικά υποχρεωτικό.
Είναι εντυπωσιακό το γεγονός πως μετά την αποχώρηση του καθηγητή Βασίλη Σφυρόερα από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, δεν εξελέγη κανένας νεότερος καθηγητής, εξειδικευμένος στην Επανάσταση του 1821. Η θέση έμεινε -και μένει- κενή! Μοιάζει απίστευτο, αλλά είναι γεγονός: σαν να ντρεπόμαστε για τον αγώνα της ανεξαρτησίας μας από τον τουρκικό ζυγό. Και έτσι το πρώτο εκπαιδευτικό ίδρυμα της χώρας αγνοεί το '21 και έχει μεταφέρει το μάθημα αυτό στο χώρο των επιλεγόμενων μαθημάτων, μαζί με άλλα πολλά!
Ερευνώντας τα προγράμματα σπουδών των πανεπιστημιακών τμημάτων Ιστορίας σε όλη την Ελλάδα, διαπιστώνουμε με έκπληξη ότι το μάθημα «Ελληνική Επανάσταση» παραμένει υποχρεωτικό μόνον σε δύο πανεπιστήμια, περιφερειακά: στο Ιόνιο και στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Το μάθημα υπάρχει επίσης ως προαιρετικό στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο ΑΠΘ, δηλαδή έχει υποβαθμιστεί εντελώς, ουσιαστικά έχει χαθεί! Και έχει καταργηθεί εντελώς σε όλα τα άλλα πανεπιστήμια: Ιωαννίνων, Κρήτης, Θεσσαλίας, Θράκης και Αιγαίου, όπου δεν προσφέρεται καν!
Σκανδαλώδες
Το ζήτημα είναι πρωτοφανές και σκανδαλώδες για την ακαδημαϊκή τάξη, διότι δεν μιλάμε για ένα οποιοδήποτε μάθημα Ιστορίας, αλλά για το κορυφαίο ίσως ζήτημα του νεότερου Ελληνισμού. Τι έχει μπει στη θέση αυτού του μαθήματος; Στο Πανεπιστήμιο Αθηνών διδάσκεται υποχρεωτικά η Οθωμανική Ιστορία και προαιρετικά η Ελληνική Επανάσταση! Είναι σαν να πάμε στην Αμερική ή στη Γαλλία και να μη βρίσκουμε στα πανεπιστήμια ανθρώπους να διδάσκουν την Αμερικανική Ανεξαρτησία ή τη Γαλλική Επανάσταση και στη θέση τους να διδάσκονται μαθήματα για την ιαπωνική ή τη γερμανική Ιστορία! Στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας μπορεί κανείς να βρει μαθήματα για τη διατροφή επί Τουρκοκρατίας, αλλά δεν θα βρει πουθενά τον Καραϊσκάκη φυσικά. Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν σε όλα τα ιδρύματα, όπου το '21 απουσιάζει εντυπωσιακά. Σαν να ντρέπονται οι σύγχρονοι Ελληνες για την πρόσφατη Ιστορία τους.
Γιατί λοιπόν η σιωπή για το '21; Οι απαντήσεις στο ερώτημα αυτό ίσως να ανοίγουν ένα πολύ σοβαρό ζήτημα για την αυτοσυνείδηση του νέου Ελληνισμού και κυρίως για τη μεταπολιτευτική μας εκπαιδευτική κατάσταση. Ανοίγοντας τη συζήτηση, μιλήσαμε για σημαντικές πλευρές του Αγώνα με τον ιστορικό Κωνσταντίνο Σβολόπουλο και για την επικαιρότητα του μηνύματος του '21 με τον πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών Θεοδόση Πελεγρίνη. Πλησιάζοντας στα 200 χρόνια από την Επανάσταση που συγκλόνισε τον κόσμο, θα πρέπει να επαναφέρουμε το '21 στη θέση που του αρμόζει.
Του Απόστολου Διαμαντή
Ο μύθος της Αγίας Λαύρας
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο οθωνικό διάταγμα, με το οποίο ορίστηκε αυθαίρετα η έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης του Εικοσιένα στις 25 Μαρτίου.
Αυτό είναι ένα ιστορικό ψέμα, γιατί είναι ιστορικά εξακριβωμένο ότι η Επανάσταση άρχισε πριν τις 25 Μαρτίου και ότι ο Π. Π. Γερμανός δε σήκωσε τη σημαία της Επανάστασης στη μονή της Αγίας Λαύρας στις 25 Μαρτίου, γιατί την ημέρα αυτή δε βρισκόταν στην Αγία Λαύρα, αλλά στο Αίγιο της Αχαΐας, όπως ο ΙΔΙΟΣ γράφει στα απομνημονεύματά του.
Το πλάσιμο του θρύλου αυτού έχει την αφορμή του στο εορτασμό της Εθνικής Γιορτής στις 25 Μαρτίου, που αυθαίρετα ορίστηκε από το οθωνικό διάταγμα στις 15.3.1838. Κατά τους ιστορικούς της εποχής εκείνης έχει την αφετηρία του στη μετάβαση των δύο Επισκόπων Παλιών Πατρών Γερμανού και Κερνίτσης Προκόπιου μαζί με τους προεστούς της Αχαΐας, από τα Καλάβρυτα στη Μονή της Αγίας Λαύρας στις 10.3.1821, που έγινε αποκλειστικά και μόνο για την ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥΣ, να κρυφτούν για να μη συλληφθούν από τους Τούρκους.
Ο Π. Πατρών Γερμανός μάλιστα, στη σύσκεψη του Aιγίου, ΔΙΑΦΩΝΗΣΕ με την επαναστατική στρατηγική των Φιλικών. Όταν στις 21 Μαρτίου δίνονταν οι μάχες στους δρόμους της Πάτρας με αρχηγό τον τσαγκάρη Παναγιωτάκη Kαρατζά, ο Γερμανός λούφαζε με τους προεστούς στη μονή Ομπλού. Εκεί δολοφόνησαν τον Καρατζά, λίγους μήνες μετά στις 4 Σεπτέμβρη, οι Kουμανιωταίοι, άνθρωποι δικοί του (Βλ. N. Bαρδιάμπαση, Π. Kαρατζάς: ο τσαγκάρης που ξεκίνησε την Eπανάσταση του 1821, «Eλευθεροτυπία», 3-7-1993).
Όμως, ύστερα από 19 χρόνια, πρόκριτοι και αρχιερείς διαστρέβλωσαν τους πραγματικούς λόγους της μετάβασης αυτής και παραποίησαν την αλήθειά τους. Απέδωσαν την άφιξη του Γερμανού και των άλλων, στις 10.3.1821, στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας, στην κήρυξη της Επανάστασης και έπλασαν το μύθο της ύψωσης της σημαίας της Επανάστασης στη μονή της Αγίας Λαύρας από τον Π.Π. Γερμανό στις 25 Μαρτίου. Κίνητρο του μύθου αυτού ήταν να περιβληθούν αυτές οι κοινωνικές ομάδες, οι προεστοί και το ανώτερο ιερατείο, με την τιμή ότι αυτές είχαν αρχίσει τον Αγώνα και είχαν πρωτοστατήσει σ’ αυτόν, και να μοιραστούν έτσι τη δόξα από τους πραγματικούς αγωνιστές και δημιουργούς του Εικοσιένα και της Εθνικής Παλιγγενεσίας, ενώ αυτές οι ομάδες ήταν απούσες από την Επανάσταση και αντέδρασαν έντονα και επικίνδυνα στην προετοιμασία της Επανάστασης και την κήρυξή της. Έτσι ολοκλήρωσαν την πλαστογράφηση της Επανάστασης του Εικοσιένα, καλύπτοντάς την, για πολιτική και κοινωνική σκοπιμότητα, με θρησκευτικό μανδύα.
Ο μύθος του ελληνοχριστιανισμού και του «Θεού της Ελλάδος» απαιτούσε για την Επανάσταση, μια ιερή ημερομηνία όπως αυτή του Ευαγγελισμού, ένα μοναστήρι και έναν επίσκοπο και τα στρίμωξε όλα αυτά σε ένα παραμύθι που μπάζει από παντού. Είναι γνωστό, πως σε προγενέστερες ημερομηνίες είχαν ξεσηκωθεί τα Καλάβρυτα, η Βοστίτσα, η Καρύταινα, η Καλαμάτα, το Γύθειο, τα Σάλωνα και ο Πραστός.
O ίδιος ο Π. Πατρών Γερμανός δεν αναφέρει στα απομνημονεύματά του, που έγραψε στα τελευταία του και πρωτοκυκλοφόρησαν το 1837, λέξη για την υποτιθέμενη συγκλονιστικότερη στιγμή της ζωής του.
Η προφανούς σκοπιμότητας επινόηση της ημερομηνίας αυτής, που τίποτα δεν δικαιολογεί την συμπερίληψή της στις δέλτους της Ιστορίας, προήλθε το 1835 από τον Κωλέττη και υλοποιήθηκε το 1838 (Β. Σφυρόερα, “Η επέτειος της Εθνεγερσίας“, “Καθημερινή-Επτά Ημέρες”, 1-3-2001).
Ο Σπ. Τρικούπης είχε το θάρρος να παραδεχθεί: “Ψευδής είναι η εν Ελλάδι επικρατούσα ιδέα, ότι εν τη μονή της Αγ. Λαύρας ανυψώθη κατά το πρώτον η σημαία της Ελληνικής Επαναστάσεως…” ( “Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως”, τ. Α΄, σ.312, εκδ. Β΄).
Ο Ι. Φιλήμων αποκαλεί τον μύθο της Λαύρας “ψεύδος παχυλόν” (”Δοκίμιον Ιστορικόν περί της Φιλικής Εταιρείας”, τ.Γ΄, σ.22-1834).
Ο καθηγητής Απ. Β. Δασκαλάκης ομολογεί: “…ουδέν επαναστατικόν γεγονός εσημειώθη εν τη Μονή της Αγίας Λαύρας. Κατά την 25ην Μαρτίου ουδείς ευρίσκετο εν Λαύρα…( “Πως εκηρύχθη η Επανάστασις εις την Πελοπόννησον”. ).
ΒΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΠΡΑΚΤΟΡΑ ΤΗΣ ΡΕΠΟΥΣΗ ΜΑΣ ΕΠΡΕΙΞΕΣ ΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΣΟΥ ΚΟΦΤΟ ΠΙΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφή