Το Λάβαρο της Αγίας Λαύρας μέσα από ιστορικά αρχεία
Του Νίκου Κυριαζή
Από τα ιστορικά και μοναδικά αρχεία της Μονής Αγίας Λαύρας – που σίγουρα οι σύγχρονοι ιστοριοδίφες δεν ανέτρεξαν-, βρίσκουμε πλούσιο υλικό και μοναδικά στοιχεία χειρόγραφα αγωνιστών, προκρίτων μοναχών και άλλα για την περίοδο του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της επαναστατικής περιόδου 1821.
Εκεί υπάρχουν πολλές αναφορές αλλά και η αλληλογραφία των οπλαρχηγών με τη Μονή για συντονισμό ενεργειών αλλά και του τρόπου δράσεως των επαναστατών.
Θα μπορούσαμε να γράφουμε τόμους ολόκληρους καταγράφοντας το πλούσιο υλικό από τα αρχεία του Μοναστηριού.
Σύμφωνα λοιπόν με το αρχείο της Μονής (κώδιξ 1703) το Λάβαρο αποτελούσε προσφορά των Ελλήνων της Σμύρνης κατά τα τέλη του 16ου αιώνα. Η παράσταση του λαβάρου αποδίδει την Κοίμηση της Θεοτόκου –μνήμη της οποίας τιμά η Μονή- και είναι επίμηκες ορθογώνιο (1,20 μήκος και 0,95 πλάτος) με μεταξωτά κρόσσια και διανθισμένο από πολύτιμα υλικά!
Το ιερό λάβαρο πολλές φορές έγινε βορά λεηλασιών. Το 1772 καταγράφεται η πρώτη υφαρπαγή του στην Μολδοβλαχία. Οι μοναχοί της μονής με την αρωγή του Πατριαρχείου και μοναχών της Μολδοβλαχίας το εξαγόρασαν με την ανταλλαγή άλλων κειμηλίων της μονής. Το 1780 αντίστοιχο περιστατικό με την μεταφορά του αυτήν τη φορά στην Ήπειρο. Το 1826 και κατά την πυρπόληση του μοναστηριού από τον Ιμπραήμ το λάβαρο διεσώθη τελευταία στιγμή χάριν των μοναχών Αθανασίου και Δανιήλ οι οποίοι το μετέφεραν στο νησί Κάμηλο της Ιθάκης. Σήμερα φυλάσσετε στο φυσικό του χώρο σε ιδική προθήκη και αποτελεί το ιστορικότερο κειμίλιο της μονής.
Το 1844 με δημοσίευμα της εφημερίδας «ΚΑΙΡΟΙ», αμφισβητήθηκε το λάβαρο και ανέφερε πως το λάβαρο της ορκωμοσίας ήταν η σημαία των Κερπενιτών (αγωνιστές της Κερπινής Καλαβρύτων) -αμφισβητήθηκε προς αποφυγή παρεξηγήσεων το λάβαρο που χρησιμοποιήθηκε και όχι το γεγονός της επανάστασης.
Με αφορμή το συγκεκριμένο δημοσίευμα και προς αποκατάσταση της αλήθειας ξεκίνησε έρευνα και αναζητήθηκαν πρώτα απ' όλα οι μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων που βρίσκονταν ακόμα εν ζωή.
Οι μάρτυρες που κατεγράφησαν και πιστοποίησαν το γεγονός της χρησιμοποίησης του Λαβάρου της Αγίας Λαύρας ως επαναστατικής σημαίας, αλλά και του γεγονότος της επανάστασης της 21ης Μαρτίου 1821 είναι σύμφωνα με τα αρχεία της Μονής οι:
Αντιστράτηγος Β.Πετιμεζάς, Σπύρος Καρασπύρος, Μπολιαρίτης, Σταμάτης Μποτιώνης, Καλλιμάνης εκ Σαββανών, Θεοδ. Ανδρικόπουλος, Π. Κασκανδραμης, Π. Θεοδωρόπουλος από του Φίλια, Πρόκριτος Κ. Παπαδαίος από Μαζέικα, Γιαννάκης Λαμπρόπουλος εκ Παγκρατίου, Αν Παπανικολάου, Απ.Παναγόπουλου εκ Βυσωκάς, ο τότε (1821) διάκονος του Π.Π.Γερμανού και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Θεόφιλος Βλαχοπαπαδόπουλος, ο Αλεξ. Δεσποτόπουλος από το Αίγιο ο οποίος εκφώνησε τον πανηγυρικό της ημέρας 25η Μαρτίου 1881 και συγκινημένος θυμήθηκε την ιστορική εκείνη ώρα αφού και ο ίδιος είχε ορκισθεί. Μαρτυρεί όμως και το ίδιο το λάβαρο που φέρει τούρκικο βόλι κατά την επίθεση στα Καλάβρυτα (21/3/1821) και είναι εμφανέστατο ακριβώς στο κεφάλι του αριστερού Αγγέλου της εικόνας του.
Αυτά τα ολίγα αγαπητοί για την αποκατάσταση αληθινών γεγονότων με ιστορικά και αδιάσειστα στοιχεία.
πηγές: ιστορικό αρχείο ιεράς μονής Αγίας Λαύρας -
Στις φωτογραφίες, στιγμιότυπα από την αναπαράσταση των ιστορικών γεγονότων που γίνονται κάθε χρόνο στην Ιερά Μονή, στις 25 Μαρτίου.
kalavrytanews.com
Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΛΑΥΡΑΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο οθωνικό διάταγμα, με το οποίο ορίστηκε αυθαίρετα η έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης του Εικοσιένα στις 25 Μαρτίου, αργότερα, μετά από χρόνια, το συμπλήρωσαν τόσο η κληρική παράδοση, όσο και η λόγια παράδοση των προκρίτων και ολοκλήρωσαν έτσι την πλαστογράφηση του Εικοσιένα.
Αυτό είναι ένα ιστορικό ψέμα, γιατί είναι ιστορικά εξακριβωμένο ότι η Επανάσταση άρχισε πριν τις 25 Μαρτίου και ότι ο Π. Π. Γερμανός δε σήκωσε τη σημαία της Επανάστασης στη μονή της Αγίας Λαύρας στις 25 Μαρτίου, γιατί την ημέρα αυτή δε βρισκόταν στην Αγία Λαύρα, αλλά στα Νεζερά (Αίγιο) της Αχαΐας, όπως ο ΙΔΙΟΣ γράφει στα απομνημονεύματά του.
Το πλάσιμο του θρύλου αυτού έχει την αφορμή του στο εορτασμό της Εθνικής Γιορτής στις 25 Μαρτίου, που αυθαίρετα ορίστηκε από το οθωνικό διάταγμα στις 15.3.1838. Κατά τους ιστορικούς της εποχής εκείνης έχει την αφετηρία του στη μετάβαση των δύο Επισκόπων Παλιών Πατρών Γερμανού και Κερνίτσης Προκόπιου μαζί με τους προεστούς της Αχαΐας, από τα Καλάβρυτα στη Μονή της Αγίας Λαύρας στις 10.3.1821, που έγινε αποκλειστικά και μόνο για την ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥΣ, να κρυφτούν για να μη συλληφθούν από τους Τούρκους.
Ο Π. Πατρών Γερμανός μάλιστα, στη σύσκεψη του Aιγίου, ΔΙΑΦΩΝΗΣΕ με την επαναστατική στρατηγική των Φιλικών. Όταν στις 21 Μαρτίου δίνονταν οι μάχες στους δρόμους της Πάτρας με αρχηγό τον τσαγκάρη Παναγιωτάκη Kαρατζά, ο Γερμανός λούφαζε με τους προεστούς στη μονή Ομπλού. Εκεί δολοφόνησαν τον Καρατζά, λίγους μήνες μετά στις 4 Σεπτέμβρη, οι Kουμανιωταίοι, άνθρωποι δικοί του (Βλ. N. Bαρδιάμπαση, Π. Kαρατζάς: ο τσαγκάρης που ξεκίνησε την Eπανάσταση του 1821, «Eλευθεροτυπία», 3-7-1993).
Όμως, ύστερα από 19 χρόνια, πρόκριτοι και αρχιερείς διαστρέβλωσαν τους πραγματικούς λόγους της μετάβασης αυτής και παραποίησαν την αλήθειά τους. Απέδωσαν την άφιξη του Γερμανού και των άλλων, στις 10.3.1821, στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας, στην κήρυξη της Επανάστασης και έπλασαν το μύθο της ύψωσης της σημαίας της Επανάστασης στη μονή της Αγίας Λαύρας από τον Π.Π. Γερμανό στις 25 Μαρτίου.
Ο μύθος του ελληνοχριστιανισμού και του «Θεού της Ελλάδος» απαιτούσε για την Επανάσταση, μια ιερή ημερομηνία όπως αυτή του Ευαγγελισμού, ένα μοναστήρι και έναν επίσκοπο και τα στρίμωξε όλα αυτά σε ένα παραμύθι που μπάζει από παντού. Είναι γνωστό, πως σε προγενέστερες ημερομηνίες είχαν ξεσηκωθεί τα Καλάβρυτα, η Βοστίτσα, η Καρύταινα, η Καλαμάτα, το Γύθειο, τα Σάλωνα και ο Πραστός.
O ίδιος ο Π. Πατρών Γερμανός ΔΕΝ αναφέρει στα απομνημονεύματά του, που έγραψε στα τελευταία του και πρωτοκυκλοφόρησαν το 1837, λέξη για την υποτιθέμενη συγκλονιστικότερη στιγμή της ζωής του!
Η προφανούς σκοπιμότητας επινόηση της ημερομηνίας αυτής, που τίποτα δεν δικαιολογεί την συμπερίληψή της στις δέλτους της Ιστορίας, προήλθε το 1835 από τον Κωλέττη και υλοποιήθηκε το 1838 (Β. Σφυρόερα, “Η επέτειος της Εθνεγερσίας“, “Καθημερινή-Επτά Ημέρες”, 1-3-2001).
Ο Σπ. Τρικούπης είχε το θάρρος να παραδεχθεί: “Ψευδής είναι η εν Ελλάδι επικρατούσα ιδέα, ότι εν τη μονή της Αγ. Λαύρας ανυψώθη κατά το πρώτον η σημαία της Ελληνικής Επαναστάσεως…” ( “Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως”, τ. Α΄, σ.312, εκδ. Β΄).
Ο Ι. Φιλήμων αποκαλεί τον μύθο της Λαύρας “ψεύδος παχυλόν” (”Δοκίμιον Ιστορικόν περί της Φιλικής Εταιρείας”, τ.Γ΄, σ.22-1834).
Ο καθηγητής Απ. Β. Δασκαλάκης ομολογεί: “…ουδέν επαναστατικόν γεγονός εσημειώθη εν τη Μονή της Αγίας Λαύρας. Κατά την 25ην Μαρτίου ουδείς ευρίσκετο εν Λαύρα…” “Πως εκηρύχθη η Επανάστασις εις την Πελοπόννησον”
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ Ο ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ ΠΑΡΙΣΤΑΝΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ . . .
O Παπαφλέσσας δεν υπήρξε ποτέ παπάς ή καλόγερος. Απεναντίας μελέτησε τους Έλληνες, γι' αυτό κι έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια τους αφορισμούς του παπαδαριού και τα «εξωλέστατος» του Π.Π Γερμανού.
" ...;. ο δε Δικαίος, άνθρωπος απατεών και εξωλέστατος, περί μηδενός άλλου φροντίζων ειμή τίνι τρόπω να ερεθίση την ταραχήν του Έθνους, δια να πλουτίση εκ των αρπαγών, τους εβεβαίωνεν, ότι είναι τα πάντα έτοιμα.» («Απομνημονεύματα»). Ο Δημητσανίτης δεσπότης Π.Π.Γερμανός για τον ηρωϊκό Παπαφλέσσα.
Στα πλαίσια της προπαγάνδας μας παρουσιάζουν για ιερωμένους ανθρώπους οι οποίοι για να αποφύγουν την σύλληψή τους από τους Τούρκους, αλλά και για να κινούνται με άνεση - όπως βεβαίως όλο το παπαδαριό την διέθετε επί τουρκοκρατίας - μέσα στην οθωμανική επικράτεια, αναγκάστηκαν να παριστάνουν τους παπάδες.
Μια τέτοια περίπτωση είναι και του Παπαφλέσσα.
Ο Ιστοριοδίφης Ευαγγελίδης Τρ. Ε. , θα μας διαφωτίσει για την αληθινή ιστορία του Παπαφλέσσα μέσα από την ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ (1930). Φαίνεται ότι την εποχή εκείνη δεν είχε συντελεστεί ακόμα πλήρως το έγκλημα της παραποίησης της ελληνικής ιστορίας υπέρ της ορθοδοξίας. Να, λοιπόν τι γράφει:
Ο παππούς του Γεώργιος φονεύθηκε στα Ορλωφικά (1770). Ο πατέρας του Δημήτριος επίσης το 1799 σε συμπλοκή με Τούρκους πέριξ της Σπάρτης. Άφησε ορφανού 27 γιους και μια θυγατέρα. Ο Γρηγόριος Φλέσσας γεννήθηκε στην Πολιανή το 1788.
Υπήρξε ο εμψυχωτής και ο κύριος μοχλός της Επανάστασης, αφού κατόρθωσε να υπερνικήσει τα προβαλλόμενα εμπόδια από τους προκρίτους, τους κοτζαμπάσηδες και τους κληρικούς. Μαθήτευσε στην σχολή της Δημητσάνης. Μετά το πέρας των σπουδών του δημοσίευσε σάτιρες, στις οποίες καταφέρονταν κατά της οθωμανικής διοίκησης. Υπέγραφε ως «Φως Καλάμιος τούνομα Γρηγόριος».
Προδόθηκε όμως στους Τούρκους και μετά από ένοπλη αντίσταση και καταδίωξη αναγκάστηκε να καταφύγει στη μονή της Ρεκίτσας, περιφέρειας Σπάρτης. Εκεί ο ηγούμενος τον συμβούλεψε να ντυθεί καλόγερος και ν' αλλάξει όνομα. Κατόπιν πήγε στη Ζάκυνθο όπου γνωρίστηκε με τον Κολοκοτρώνη και άλλους. Από εκεί μεταβαίνει στην Κωνσταντινούπολη και κατορθώνει να αποκτήσει την εμπιστοσύνη του μητροπολίτη Δέρκων.
Προσλαμβάνει ως καθηγητή του τον Αινιάνα και μελετά τις δημηγορίες του Θουκυδίδη. Γνωρίζεται με φιλικούς οι οποίοι του εμπιστεύονται τα πάντα και δέχεται τον επικίνδυνο ρόλο του αποστόλου.
Στη συνέχεια ο συγγραφέας περιγράφει την συνεχή δράση του Παπαφλέσσα, σε πολλά μέρη της οθωμανικής επικράτειας υπέρ της επανάστασης, καθώς και τις προετοιμασίες του με πολεμικά εφόδια αλλά και όλη την ηρωική πολεμική του δράση. Αναφέρει ότι ο Π.Π. Γερμανός, ο δήθεν ευλογήσας την επανάσταση, τον υβρίζει «εξωλέστατον», λόγω της συνεχούς του επιμονής για την εδώ και τώρα κήρυξη της επανάστασης.
Ξένοι πρόξενοι και ιστορικοί (Hew, Φίνλεϋ) εκφράζουν τον θαυμασμό τους για τις πολεμικές αρετές και την ικανότητά του στην οργάνωση της μάχης.
Βλέπετε ότι ο Παπαφλέσσας μελέτησε Θουκυδίδη κι όχι τις δουλικές χριστιανικές ανοησίες του τύπου «αγαπάτε τους εχθρούς ημών».
Επομένως ο Παπαφλέσσας δεν υπήρξε ποτέ παπάς ή καλόγερος. Απεναντίας μελέτησε τους Έλληνες, γι' αυτό κι έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια τους αφορισμούς του παπαδαριού και τα «εξωλέστατος» του Π.Π Γερμανού.
Ο ΤΙΤΛΟΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΕ Σ΄ΕΣΕΝΑ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΕ ΓΡΑΙΚΥΛΕ, ΠΟΥ ΑΡΑΔΙΑΣΕΣ ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΟΥ ΚΟΝΤΟΡΕΒΥΘΟΥΛΗ ΠΡΩΤΑ, ΚΙ ΕΠΕΙΤΑ ΑΥΤΟ ΤΗΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑΣ., ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ. ΣΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΩ, ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ. ΤΩΡΑ ΑΝ ΠΡΟΣΒΑΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΜΑΣ, ΕΣΕΝΑ ΔΕΝ Σ΄ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ, ΔΙΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΚΟΛΟΑΛΒΑΝΟΣ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΟΥΔΙ ΤΗΣ ΡΕΠΟΥΣΗ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑ ΜΙΣΘΟΦΟΡΙΚΟ ΥΠΑΛΛΗΛΑΚΙ ΤΟΥ ΣΟΡΟΣ. ΠΟΛΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ. ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ? ΠΑΝΤΩΣ Ο ΡΟΛΟΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΠΤΟΣ. ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΙΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΗΛΙΘΙΟΥΣ ΠΟΥ ΑΠΕΥΘΥΝΕΣΕ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΟΗΣΙΕΣ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ, ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΔΥΟ ΓΡΑΜΜΕΣ, ΚΑΡΦΩΝΕΣΕ ΜΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΑΤΕΒΑΤΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφου, οπως αφηνεις να εννοηθει γνωριζεις καλα την ιστορια,
Διαγραφήπου διαφωνεις, σε ποιο σημειο λανθανει ο φιλος μας, και ποιες ειναι οι πηγες σου.
Μηπως επικαλεισαι αυτα που σου εμαθαν στο κατηχητικο σχολειο?
Φαινεσε του κατηχητικου.
Εχεις ανοιξει κανενα εξωσχολικο βιβλιο και ποιο?
ΕΧΩ ΠΗΓΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ΤΟΥ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ, ΚΑΙ ΠΟΛΛΩΝ ΑΛΛΩΝ ΗΡΩΩΝ ΜΑΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1821, ΠΟΥ ΓΑΙ ΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΤΥΠΟ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΣΑΣ ΤΟΥΣ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟ. ΥΠΟΨΙΑΖΩΜΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ, ΙΣΩΣ ΚΑΤΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα "απομνημονεύματά" του
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακρυγιάννη και του Κολοκοτρώνη δεν υπάρχει καμία
αναφορά στην αγία Λαύρα, αφού άλλωστε ΔΕΝ ήσαν
ιστορικοί, αλλά σε προσωπικές τους εμπειρίες από την Επανάσταση.
Τα έχεις μπερδέψει, βασίζεσαι λίγο σε σχολικά βιβλία και συμπληρώνεις
τα υπόλοιπα με την φαντασία σου.
Να σου συστήσω να διαβάσεις είναι ανώφελο, γιατί άν κρίνω από το ήθος
και το ύφος των σχολίων, σου λείπει παιδεία, ενώ σου περισσεύουν θράσος, ύβρεις
και χυδαιότητα.
ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΤΑ ΕΙΠΕΣ ΚΥΡΙΕ ΚΑΘΗΓΗΤΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ. ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΘΡΑΣΣΥΣ ΟΤΑΝ ΜΟΥ ΠΡΟΣΒΑΛΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΟΥ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΟΙ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΟΠΩΣ ΕΚΕΙΝΟΣ ΘΕΛΕΙ. ΤΟ ΔΗΛΩΝΕ ΕΥΘΑΡΣΩΣ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΛΛΟΙ ΗΕΡΩΕΣ ΜΑΣ. ΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΗΝ ΑΓΙΑ, ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΓΩΝΙΖΩΜΑΣΤΕ. ΜΗΠΩΣ Ο ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΘΥΣΙΑΣΤΗΚΑΝ? ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΘΡΑΣΣΥΣ, ΚΙ ΕΣΥ ΑΛΑΖΩΝ. ΟΥΔΕΙΣ ΤΕΛΕΙΟΣ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκφράζεις απόψεις για θέματα που αγνοείς.
ΔιαγραφήΟι αγωνιστές του 21 τα μόνα που διδάκτηκαν από
τον παπά του χωριού τους, ήταν ψαλτήρι και αγία γραφή,
για τον Αβραάμ, τον Ισαάκ, τον Μωυσή, δηλαδή την ιστορία του
"περιούσιου" (εκλεκτού) λαού του Ισραήλ.
Δεν άκουσαν τίποτε για την θρησκεία των προγόνων τους,
την ιστορία τους ( την αγνοούσαν και οι "διδάσκαλοι" τους ), τον τεράστιο πολιτισμό που κληροδότησαν στην ανθρωπότητα.
Δεν άκουσαν τίποτε για την ελληνική κοσμοθέαση, την φιλοσοφία,
τις επιστήμες, τις τέχνες, την ποίηση, το θέατρο, την δημοκρατία,
τον αθλητισμό, όλα όσα διαμόρφωσαν τον σύγχρονο πολιτισμό.
Εντελώς άγνωστοι Όμηρος, Σωκράτης, Πλάτωνας, Αριστοτέλης, Ηράκλειτος,
Ζήνων, Πλωτίνος, Ευριπίδης, Αισχύλος, Αριστοφάνης, Περικλής.....
Γνωστοί όμως Αδάμ, Νώε, Ιακώβ, Αυνάν και όλα τα πρόσωπα του εβραϊκής
ιστορίας.
Άλλωστε και ο Κοσμας ο Αιτωλός σε μία διδαχή του λέει ότι "εμείς δεν έχομεν
εδώ πατρίδα. Η πατρίδα μας είναι στους ουρανούς....."
Γι αυτό ορκίζοντο έτσι, δεν είχαν πού αλλού να στηριχθούν.
Σας χαιρετώ όπως οι πρόγονοί μας.
ΕΡΡΩΣΘΕ! (Να έχεις ρώμη, χαρά, δύναμη, υγεία)
ΕΡΑΤΩ.
ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΑΡΧΑΙΟΛΑΤΡΗ ΜΟΥ? ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΠΟΥ ΘΥΣΙΑΣΤΗΚΑΝ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ, ΕΠΕΙΔΗ ΕΣΥ ΕΤΣΙ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ? ΕΙΜΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΗΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΜΑΣ ΣΟΦΟΤΑΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ, ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ, ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ, ΑΛΛΑ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΜΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΗΝΕΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΟΥ ΑΠΑΝΑΝΤΙ Σ΄ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΗΜΙΘΕΟΥΣ ΤΟΥ 1821, ΟΥΤΕ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥΣ. ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΤΑ ΙΣΟΠΕΔΩΝΟΥΜΕ ΟΛΑ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ. ΛΙΓΟ ΛΟΓΙΚΗ. ΜΕ ΠΑΡΑΞΕΝΕΥΕΙ ΟΜΩΣ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ, ΟΤΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΟΥ, ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΞΗ ΠΑΤΡΙΔΑ. ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ? ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟΛΑΤΡΗΣ (ΠΟΛΥ ΟΡΘΑ ΕΙΣΑΙ) ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΞΗ ΠΑΤΡΙΔΑ, ΠΟΥ ΕΛΕΓΑΝ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ?
ΑπάντησηΔιαγραφή