Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή, πριν τον Αλέξανδρο. Διάφορες διηγήσεις όπως του Κτησία και του Σκύλακα αναφέρονταν σε πολλά περίεργα πράγματα προς τα μέρη στα οποία εξαπλώθηκαν οι εκστρατείες του.
Σε σχέση με όσα κατέγραψε ο Σκύλακας θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι ο Αλέξανδρος έφτασε στο «πρώτο έθνος της Ασίας (που) είναι οι (γυναικοκρατούμενοι) Σαυρομάτες», ή στο «έθνος των Μακροκέφαλων» κοντά στην Ελληνική πόλη Τραπεζούς, ή «στα ανάκτορα της Κοίλης(=κούφιας;) Συρίας», ή στους Αιθίοπες που «είναι πιο γεροδεμένοι από όλους τους ανθρώπους, απ’ όσους εμείς γνωρίζουμε, ψηλότεροι από τέσσερις πήχες (περίπου 2 μ.). Μερικοί μάλιστα εξ αυτών φτάνουν και στο ύψος των πέντε πήχεων* (περίπου 2.30 μ.)» οι οποίοι «χρησιμοποιούν βέλη πυρακτωμένα». (Περίπλους). Ο Σκύλακας, επίσης, αναφέρεται και στους «κάτω από την γη κατοικούντες» τους «Τρωγλοδύτες». Στα μέρη που κινήθηκε ο Αλέξανδρος ίσως συνάντησε και το «έθνος των ανδροφάγων Σκυθών» (Ανωνύμου, Πόντου Ευξείνου και Μαιώτιδος λίμνης Περίπλους).
Ποιοι να ήταν αυτοί οι λαοί που έτρωγαν ανθρώπινη σάρκα, ήταν ψηλοί σαν γίγαντες, είχαν μακρουλά κεφάλια (σαν κι αυτά που βρέθηκαν στο Περού και αλλού), κατοικούσαν στο εσωτερικό της γης και είχαν μάτια σαύρας; Οι περιγραφές ταιριάζουν απόλυτα με την Αδελφότητατων Ερπετοειδών.
Μία ενδιαφέρουσα πληροφορία που αφορά τον Αλέξανδρο και πιθανότατα τα παραπάνω έθνη είναι η εξής:
«[…] Συνάντησα (ο Αλέξανδρος), επίσης, πολλά έθνη που έτρωγαν σάρκες ανθρώπων και έπιναν το αίμα ζώων και θηρίων σαν νερό. Τους νεκρούς τους δεν τους έθαβαν αλλά τους έτρωγαν. […] τους επιτέθηκα, σκότωσα με το σπαθί μου πολλούς από αυτούς και υποδούλωσα την χώρα τους. […] και τράπηκαν σε άτακτη φυγή. […] μέχρι που οχυρώθηκαν πίσω από τα δύο βουνά που λέγονται Μαζοί του Βορρά και δεν υπάρχει άλλη είσοδος ή έξοδος εκτός από αυτήν ανάμεσα στα δύο βουνά. […] Και μεταχειρίστηκα κάθε μέσο, ώστε να μην έχουν άλλη έξοδο πλην αυτής […]. Και στο σημείο αυτό έκτισα χάλκινες πύλες πλάτους είκοσι δύο πήχεων και ύψους εξήντα, και τις πέρασα μέσα έξω με ασβέστη ώστε να μην μπορούν να τις ανοίξουν ούτε με φωτιά, ούτε με σίδερο, ούτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Γιατί ο ασβέστης σβήνει τη φωτιά και σπάει τα σίδερα. Έξω από αυτές τις φοβερότατες πύλες έκτισα άλλη οικοδομή με σκληρές πέτρες, που καθεμιά τους είχε πλάτος έντεκα πήχες, ύψος είκοσι και μήκος εξήντα. Έτσι λοιπόν ασφάλισα τη νέα αυτή οικοδομή, πότισα τις πέτρες με κασσίτερο, τον οποίο ανέμειξα με μολύβι και την πέρασα με "ασικύτινο", ώστε τίποτε να μην μπορέσει ποτέ να τις ανοίξει, και τις ονόμασα πύλες της Κασπίας. Εκεί μέσα έκλεισα είκοσι δύο βασιλείς. Τα ονόματα αυτών των εθνών είναι Μαγώγ, Γωθ, Κυνοκέφαλοι, Νούνοι, Φονοκέρατοι, Συριασοροί, Ίωνες, Καταμόργοροι, Ιμαντόποδες, Καμπάνες, Σαμάνδρεις, Ιππύεις, Επάμβοροι» (Ψευδοκαλλισθένης, Αλεξάνδρου Πράξεις).
Θα πρέπει να ήταν πάρα πολύ επικίνδυνα τα έθνη αυτά για να πάρει τόσα πολλά μέτρα ασφαλείας.
Οι Πύλες που «σφράγισε» ο Αλέξανδρος δεν αποκλείεται να σχετίζονται με ένα τείχος που έχτισαν οι Σασσανίδες (περσική δυναστεία 226-651μ.Χ.) μεταξύ Καυκάσου και Κασπίας, στο σημερινό Αζερμπαϊτζάν, για να προφυλάξουν την βόρεια Μεσοποταμία από τις επιδρομές των νομάδων. Την στενή δίοδο ο Ψευδοκαλλισθένης (τα βιβλία του θεωρούνται συνονθύλευμα πολλών μεταγενέστερων συγγραφέων και ως εκ τούτου ψευδεπίγραφα) ονομάζει Κασπίες Πύλες, ο Πτολεμαίος «Σαρματικάς Πύλας» και ο Στράβων «τα επί Κύρω εις τα επι Αράλη στενά».
Ενδεχομένως, πάνω σε αυτό το κείμενο του Ψευδοκαλλισθένη έχουν βασιστεί όλα τα υπόλοιπα που αφορούν τις πύλες που σφράγισε ο Αλέξανδρος.
Ο άγιος Ανδρέας ο δια τον Χριστό Σαλός, μας δίνει μία σχετική πληροφορία με περιγραφές που ταιριάζουν σε ερπετοειδή: «Εν εκείνο γαρ τω καιρώ αποφράξει Κύριος ο Θεός τας πύλας τας εν Ινδαλία, ας έκλεισεν Αλέξανδρος ο των Μακεδόνων βασιλεύς, και εξελεύσονται οι εβδομήκοντα δύο βασιλείς μετά του λαού αυτών, τα λεγόμεναρυπαρά έθνη, τα βδελυρώτατα πάσης συγχασίας και δυσωδίας, και διασκορπισθήσονται εν ταις χώραις ταις υπ’ ουρανόν, σάρκας ζώντων ανθρώπων εσθίοντες και το αίμα πίνοντες, κύνας και μυίας και βατράχους νεμόμενοι και πάσαν ρυπαρίαν.»
Το κείμενο μας λέει πως ο Θεός θα ανοίξει τις πύλες που σφράγισε ο Αλέξανδρος κλείνοντας μέσα εκεί 72 βδελυρούς βασιλιάδες με τους υπηκόους τους, οι οποίοι τρέφονταν με έντομα, σάρκες και αίμα ανθρώπινο.
Άλλα παρόμοια κείμενα αναφέρουν πως ο Αλέξανδρος κατεδίωξε βόρεια τα «ρυπαρά έθνη», ή πως τα βρήκε στα βασίλεια του Κύρου.
Το Κοράνι μας δίνει ανάλογες πληροφορίες, αλλοιώνοντας μαζί και τα θρησκευτικά πιστεύω του Αλέξανδρου:
«Ω Μωάμεθ! Θα σ’ ερωτήσωσι περί του Ζουλ-Καρνέϊν, αποκρίθητι· θα διηγηθώ υμίν την ιστορίαν αυτού. Ωρίσαμεν την εξουσίαν αυτού επί της γης και τω παρεχωρήσαμεν τα μέσα ίνα εκτελέση παν ό,τι εβούλετο ακολουθών οδόν τινά. Ώδευσε μέχρις ου έφθασεν εις την δύσιν, είδε δύοντα τον Ήλιον εν βορβορώδει τινί πηγή, πλησίον δ’ αυτής εύρε λαόν. Είπομεν αυτώ· Ω Δίκερως! Δύνασαι να τιμωρήσης τον λαόν τούτον, ή να μεταχειρισθής αυτόν ευμενώς. Θα τιμωρήσω, απεκρίθη ούτος, πάντας τους ασεβείς και είτα θα εγκαταλείψω αυτούς τω Θεώ όστις σκληρώς θα τους τιμωρήση. Αλλ’ όστις πιστεύση και πράξη το αγαθόν θα αμειφθή εξαιρέτως, και θα αναθέσω αυτώ διαταγάς ας θέλει απόνως ακτελέσει. Ο Δίκερως** εκ νέου ανέλαβε την πορείαν αυτού. Έως ου έφθασεν εις το μέρος εις ο ανατέλλει ο Ήλιος επί τινός λαού εις ον ουδέν εδώκαμεν προς προφύλαξίν του εκ της θερμότητος αυτού. Ναι, ούτως έχει, και γιγνώσκομεν πάντας τους μετ’ αυτού. Και ηκολούθησεν ετέραν οδόν. Μέχρις ου έφθασε μεταξύ δύο προχωμάτων, εις τους πρόποδας των οποίων κατώκει λαός μόλις εννοών διάλεκτον τινά. Ο λαός ούτος είπεν αυτώ· Ω Δίκερως! Ο Γωγ και Μαγώγ διαφθείρουσιν την γην. Δύνασαι αντί αμοιβής να εγείρης φραγμόν μεταξύ υμών; Η υπό του Κυρίου μου, απεκρίθη ούτος, χορηγηθείσα μοι εξουσία, είναι μεγαλυτέρα αμοιβή της υμετέρας. Αρκεί να με συνδράμετε μετά προθυμίας, και θέλω εγείρει φραγμόν μεταξύ υμών. Κομίσατέ μοι διαφόρους σιδηράς πλάκας αρκούσας ίνα πληρώσι το μεταξύ των δύο ορέων διάστημα, φυσήσατε το πυρ μέχρις ου πυρακτωθή ο σίδηρος. Έπειτα είπε· κομίσατέ μοι αναλελυμένον χαλκόν όπως χύσω αυτόν άνθωθεν. Ο δε Γωγ και Μαγώγ δεν θα δυνηθώσι να διασκελίσωσι το περίφραγμα, ούτε να διατρυπήσουν αυτό. Και προσέθηκε· το έργον τούτο είνασι η ισχύς της μακροθυμίας του Κυρίου μου. Όταν δε ο Θεός θελήση, θα μεταβάλω αυτό εις τεμάχια. Η επαγγελία του Κυρίου μου είναι αλάνθαστος» (Κοράνι, κεφ XVIII εδάφιο 83-98).
Ύστερα από όλα αυτά, ένα συμπέρασμα μπορεί να βγει: Ο Μέγας Αλέξανδρος κυνήγησε και στρίμωξε τα Ερπετοειδή –τουλάχιστον κάποιους από αυτούς.
Υπερβολικό; Φανταστικό;
Αν η ύπαρξη των ερπετοειδών είναι φανταστική, τότε, και οι παραπάνω ιστορίες είναι φανταστικές…
*Σημ 1
(ένας πήχης –ανάλογα με πόλη που τον χρησιμοποιούσε– ισούται με περίπου 45 εκατοστά, ενώ μπορεί να φτάσει ως τα 70-75 εκατοστά του μέτρου)
** Σημ. 2
Ζουλ (Δουλ ή Ντουλ)-Καρνέιν σημαίνει Δίκερως, αυτός με τα δύο κέρατα, ένα όνομα με το οποίο οι Μουσουλμάνοι εννοούν τον Μέγα Αλέξανδρο.
http://diadrastiko.blogspot.gr/2012/01/blog-post_4932.html#ixzz1xgsHnGtu
http://ellinikiafipnisis.blogspot.gr/2013/05/blog-post_17.html
