το δοκιμασμένο και εγγυημένο επί αιώνες δόγμα του «διαίρει και βασίλευε»…
την μανία εξουδετέρωσης του ανταγωνιστή…
και ποτέ μην πείτε: «Στη δική μου χώρα αποκλείεται»…
Του Nikolai Malishevski
Κέντρο Στρατηγικών Ερευνών της Μόσχας
Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
Λίγο διάστημα έχει απομείνει μέχρι την απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν, και οι στόχοι των Αμερικανών πολιτικών σε σχέση με το Πακιστάν φαίνονται να είναι οι εξής:
1) Ο κατακερματισμός του Πακιστάν με στόχο την αποδυνάμωση της στρατηγικής θέσης της Κίνας στη Νότια Ασία,
2) ο πλήρης έλεγχος του εδάφους των αποκαλούμενων «Ναρκοταλιμπάν», του εδάφους δηλαδή στο οποίο παράγεται περίπου το ήμισυ των σκληρών ναρκωτικών στον κόσμο,
3) η εξουδετέρωση του πυρηνικού προγράμματος του Πακιστάν, ενός προγράμματος το οποίο υλοποιείται με τη βοήθεια Κινέζων ειδικών (ή, στην αντίθετη περίπτωση, εάν αυτό δεν το φέρουν σε πέρας με επιτυχία, στόχος θα παραμένει η απομάκρυνση του «ψυχολογικού» εμποδίου στη χρήση πυρηνικών όπλων).
Οι πακιστανο-αμερικανικές σχέσεις δέχθηκαν ανεπανόρθωτο πλήγμα τον Σεπτέμβριο του 2001, όταν το Ισλαμαμπάντ έχασε την ιδιότητα του ως προνομιούχου συμμάχου της Ουάσινγκτον στην περιοχή.
Υπάρχουν πολλές αποδείξεις για το γεγονός αυτό:
1. Το πρόσφατο κλείσιμο, εκ μέρους του Πακιστάν, ενός «αμυντικού διαδρόμου» των δυνάμεων κατοχής των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν,
2. η άρνηση του Ισλαμαμπάντ να επιτρέψει την δράση των Ειδικών Δυνάμεων των ΗΠΑ στη ζώνη διένεξης μεταξύ των διαφόρων φυλών της περιοχής,
3. η χορήγηση επίσημης άδειας προς τον Πακιστανικό Στρατό να πυροβολεί εναντίον στρατευμάτων του ΝΑΤΟ,
4. το πυρ των πακιστανικών Δυνάμεων Αεράμυνας εναντίον ελικοπτέρων της Πολεμικής Αεροπορίας των Η.Π.Α.,
5. η συμμετοχή του Σώματος Συνοριακής Εθνοφυλακής του Πακιστάν σε κοινές επιθέσεις με τους Ταλιμπάν εναντίον του αφγανικού στρατού και της Δυτικής συμμαχίας, και
6. η παροχή πληροφοριών από τις μυστικές υπηρεσίες του Πακιστάν προς τους Ταλιμπάν, σχετικά με τα σχέδια του ΝΑΤΟ για την αντιτρομοκρατία και τον Αφγανικό Στρατό.
Στα παραπάνω μπορούν επίσης να προστεθούν:
7. οι επιθέσεις της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ εναντίον των συνοριακών σταθμών του Πακιστάν,
8. η ύπαρξη αμερικανικών χαρτών που δημοσιεύθηκαν το 2006 και απεικονίζουν, μεταξύ άλλων, τον διαμελισμό του Πακιστάν.
Ένας από τους χάρτες που δημοσίευσε το 2006 το αμερικανικό περιοδικό για θέματα άμυνας Armed Forces Journal. Οι ονομασίες των χωρών που πρόκειται να κερδίσουν έδαφος σύμφωνα με το σχέδιο απεικονίζονται με μαύρα γράμματα, ενώ οι ονομασίες εκείνων που σχεδιάζεται να χάσουν έδαφος, με κόκκινα γράμματα. Οι χάρτες έχουν προκαλέσει από τότε ποικίλες και έντονες αντιδράσεις, που μόνο με τον σάλο γύρω από το βιβλίο «Η μεγάλη σκακιέρα» του Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι μπορούν να συγκριθούν.
Σύμφωνα με τους χάρτες αυτούς, το μεγαλύτερο κράτος του ισλαμικού κόσμου σήμερα πρόκειται να συρρικνωθεί σε δύο μόνο επαρχίες (Πουντζάμπ και Σιντ), ενώ το υπόλοιπο έδαφος θα παραχωρηθεί στο Αφγανιστάν και σε ένα νέο ανεξάρτητο κράτος, το Μπαλουχιστάν, και
9. η ύπαρξη σχεδίου, το οποίο προβλέπει την εισβολή των αμερικανικών Ειδικών Δυνάμεων στο Πακιστάν και την κατάσχεση του πυρηνικού οπλοστασίου της χώρας, με το πρόσχημα ότι οι Ταλιμπάν και η Αλ-Κάιντα έχουν έρθει στην εξουσία στο Ισλαμαμπάντ. Το εν λόγω σχέδιο αναπτύχθηκε από τον στρατηγό Σ. Μακ Κρίσταλ, διοικητή της Κοινής Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων του Αμερικανικού Στρατού και δημοσιοποιήθηκε το 2009.
http://www.strategic-culture.org/news/2013/10/31/who-will-benefit-from-the-disintegration-of-pakistan.html
http://kostasxan.blogspot.gr/
http://www.analystsforchange.org/2013/11/blog-post_725.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου