Οι αντάρτες του αλ Νούσρα, μετά την τουρκική υποστήριξη και την κατάληψη της κωμόπολης Κεσάμπ, απέκτησαν πρόσβαση στη δυτική Συρία, αιφνιδιάζοντας τον Συριακό Στρατό. Έτσι κατάφεραν να καταλάβουν και την εν λόγω βάση κοντά στα σύνορα με το Ισραήλ, προκαλώντας έντονο προβληματισμό στο Τελ Αβίβ.
Ο δε ηγέτης του μετώπου αλ Νούσρα, Σάμι αλ Αριντί, επισκέφτηκε τις «νικηφόρες» δυνάμεις του στην περιοχή και εκφώνησε λόγο, εκθειάζοντας τον Μπιν Λάντεν και ανακηρύσσοντας την περιοχή προμαχώνα κατά της… χριστιανικής-σιωνιστικής συμμαχίας.
Επειδή με αυτά τα ζητήματα οι Ισραηλινοί ποτέ δεν έπαιζαν, ούτε προφανώς θα παίξουν και τώρα, πόσο λογικό είναι να ανεχθούν επί μακρόν στην περιοχή να υπάρχουν δυνάμεις από τη μία των ψυχανώμαλων ισλαμιστών τρομοκρατών της Αλ Νούσρα και λίγο παραπέρα της Χεζμπολάχ;
Θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς ότι το ενδεχόμενο της αλληλοεξόντωσης θα μπορούσε να θέλγει τους Ισραηλινούς, όμως θα πρέπει την ίδια στιγμή να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά, αφού η σε τακτικό επίπεδο συμφωνία σιιτών και σουνιτών με στόχο τον παραδοσιακό εχθρό, είναι ένα μόνο από τα σενάρια που θα μπορούσαν να ανακύψουν.
Μπορεί το μαζικό σε μέγεθος και υπολογίσιμο σε μαχητική ισχύ συριακό στράτευμα να έχει εκλείψει, όμως η ρευστότητα της κατάστασης φέρνει στο προσκήνιο «χαμηλής έντασης απειλές», που όμως ανέκαθεν ήταν μεγάλος πονοκέφαλος το πώς να τις αντιμετωπίσεις.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου